'ဟာ ေပာ့ေကာင္ေတြ၊ မင္းတို႔ေတာ့ကြာ သြားမစမ္းပါနဲ႔။ ကင္းကင္းေနစမ္းပါ။ မင္းတို႔ အသဲကြဲမင္းသားလို႔ အေခၚခံခ်င္လို႔လား။ ငရူးေတြဘဲကြာ' လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲကို ကိုယ္၀င္လာမွ ေျပာေနၾကတာကို သဲသဲကြဲကြဲ ၾကားလိုက္ရေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္တဲ့စကားလံုးေၾကာင့္ မသိသလိုဘဲေနလိုက္မိတယ္။
'ဟာကြာ မင္းတို႔ကလညး္ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္စမ္း တယ္မိတယ္ကြာ။ ရင္ထဲကိုခိုက္သြားတာဘဲ။ အသဲကြဲခ်င္လည္းကဲြပါေစေတာ့ ။ ခင္းစမ္းပါကြာ သူ႔အေၾကာင္းေလး။' က်န္ေသာသူတစ္ေယာက္ ေျပာလိုက္တာကေတာ့ 'မင္းထိုက္နဲ႔မင္းကံေနာ္ေဟ့ေကာင္။ေနာက္မွ ဘုရားမတနဲ႔ ကိုယ့္လူ။ သူ႔နာမည္က ေမေလးတဲ႔..........................' ေအာ္......ကိုယ့္နာမည္ၾကားေတာ့မွဘဲ မ်က္လံုးကိုေမွး နားကိုအသကုန္ဖြင့္ကာ နားေထာင္လိုက္ေတာ့ လားလား တစ္ခုမွေကာင္းတာမပါ ဘယ္ေလာက္ ရည္းစားမ်ားေၾကာင္း၊ ေယာက်ာ္းေတြကို ဘယ္လိုအသဲခြဲေၾကာင္း၊ ေယာက်ာ္းက်မ္းကို ဘယ္လိုေက်ေၾကာင္း စသည့္ က်မမသိေသးေသာ က်မအေၾကာင္းကို က်မေရွ႕ထားျပီး အားမနာပါးမနာ ေျပာေနလိုက္တာေလ။
လူေတြလူေတြ သူမ်ားသားသမီးက်ေတာ့ အားမနာပါးမနာေျပာေနလိုက္ျကတာ။ က်မအေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္သိလို႔ ဘယ္ေလာက္ေ၀ဖန္ေနၾကတာလဲေနာ္။ လူဆိုတာ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္ပါဘဲေလ။ စိတ္ထဲမွာေဒါသျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔ေတြေျပာတာမွန္တာေတြလညး္ပါတာေျကာင့္ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ညိမ္ညိမ္ေလးနားေထာင္ေနမိေပမယ့္ လူဆိုတာက ကိုယ့္ကိုေျပာေနသူကိုေတာ့ သိခ်င္မိတယ္ေလ။ မွာထားတာေတြလည္း အရ လွည့္ထြက္မွာ အသံၾကားရာစီိကုိလွမ္းၿကည့္လိုက္ေတာ့ လားလား ဒီကိုယ္ေတာ္ပါလား။ ` ဟဟ´ သူလည္းက်မကို လိုက္ဖူးသူေတြထဲက တစ္ေယာက္ေပါ့။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ က်မအခ်စ္ကိုမရရွိသြားလို႔ ေနာက္ေကာက္က်န္ခဲ့ဖူးသူတစ္ေယာက္ေပါ့ေလ။
`ေအာ္လူေတြဟာေလ ....... မေျပာတာဘဲေကာင္းပါတယ္ေနာ္။ ´ ေအာ္လူေတြမသိေသးတဲ့ က်မအေၾကာင္းကို က်မအျပန္လမ္းမွာ ေတြးရင္းစဥ္းစားလာမိတယ္။ က်မငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘအုပ္ထိန္းမွဳေအာက္မွာၾကီးျပင္းလာေပမယ့္ က်မအေတြးက......က်မငယ္ရြယ္စဥ္မွာ လူ႔သဘာ၀အတိုင္း ခ်စ္ၿကၾကိဳက္ၾကတာဟာ သဘာ၀တရားေပါ့။ အသက္က ငယ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ၂၁ ဆုိတာ သိပ္ကိုငယ္ေတာ့တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ကလည္း နဲနဲပါးပါးတတ္နိုင္တာေၾကာင့္ အ၀တ္အစားလွလွေလး ေပၚတိုင္းလိုလို ၀တ္တတ္တာက်မ အက်င့္ပါ။ စာေလးေတာ္ျပီး တစ္ဦးတည္းေသာသမီးျဖစ္တာေၾကာင့္ အိမ္ကလညး္ ဆင္ခဲ့တယ္ေလ။ ေက်ာင္းသြားေတာ့လည္း ကိုယ္ပိုင္ကားေလးေမာင္းျပီး တက္ခဲ့တာေၾကာင့္ လူသိမ်ားခဲ့တယ္။
က်မခံယူထားတာက `က်မတကယ္ခ်စ္ေသာသူ၊ က်မကိုတကယ္ခ်စ္ေသာသူမွသာလွ်င္ ျပန္ခ်စ္နိုင္မယ္ေလ။´ လူ႔ဘ၀က သက္တမ္းတိုိတိုေလးပါ။ သက္တမ္းတိုတိုေလးအတြင့္ အျငင္းမပါြးဘဲ နားလည္မွဳေတြ အျပန္အလွန္ထားခ်စ္မယ့္သူကို မည္သူမဆိုလုိခ်င္ ၾကတာသဘာ၀ပါ။ ေလာကဆိုတာလည္း လူတိုင္းကို ခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္မေပးေပမယ့္ မိတ္ေဆြအျဖစ္ထာ၀ရဆက္ဆံခြင့္ေပးထားတယ္ေလ။ လူေတြကို မိတ္ေဆြျဖစ္ခ်င္တာရယ္ ကိုယ့္လိုအင္ေလးျပည့္ခ်င္တာေၾကာင့္ လူေတြအေၾကာငး္ကို က်မသိဖို႔လုပ္မိတာ အျပစ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးရွင္တို႔ရယ္။ လူေတြ အေၾကာင္းသိမွ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ထိနားလည္ခြင့္လွႊတ္နိုင္မလဲဆိုတာသိမွာေပါ့။
ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ က်မေလ က်မကိုခ်စ္ခြင့္ပန္လာသူေတြကို ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းနီွးနွီး ေပါင္းမိတယ္။ ဒါကလညး္ အမွားတစ္ခုမဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ပြင့္လင္းစြာခင္မင္ေပါင္းသင္းေနထိုင္မွဳဟာ သူတို႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးတယ္လို႔မ်ား သူတို႔ယူဆေနျကလား မသိဘူးေလ။ ခင္မင္တာနဲ႔ ခ်စ္တာနဲ႔ တျခားစီဘဲဆိုတာ ၇ွင္တို႔ အေတြးမွာ ပိုင္ဆုိင္ရယူလိုမွဳေၾကာင့္ ေပ်ာက္ေနၾကတာျဖစ္မွာပါ။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ သူတို႔အက်င့္စရိုက္ေလးေတြသိလာျမင္လာကာ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာကို သူတို႔မ်က္လံုးအိမ္ထဲမွာ က်မရွာလို႔မေတြ႔မိပါဘူး။ သူတို႔ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြား အေျဖေတာင္းလာတဲ့အခါမွာ က်မက သူတို႔ကိုသူငယ္ခ်င္းထက္ ပိုမခ်စ္နိုင္ပါဘူးလို႔ အေျဖေပးခဲ့တယ္။
ဒီမွာတင္ သူတို႔ ေပါက္ကြဲကုန္ၾကျပီး ' ခ်စ္၇င္ခ်စ္တယ္၊မုန္းရင္မုန္းတယ္ ဆိုတာေစာေစာကေျပာပါလား၊ လူကိုအရူးလုပ္ရလား၊ ကို္ယ့္ကိုအသဲခြဲတာလား ' စသည္ျဖင့္ အယူအဆအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ျပစ္တင္ရွံဳ႕ခ်မွဳမိ်ဳးစံုနဲ႔ လူကို စြန္႔သြားကာ ကြယ္ရာမွာ ေျပာခ်င္တာေျပာေနၾကေတာ့တာပါဘဲ။ ကဲလူေတြလူေတြ ကိုယ့္အလိုမျပည့္တဲ့အခါ တစ္ဖက္သားကို စာနာေထာက္ထားမွဳဆိုတာ မေတြးေတာ့ဘဲ ေျပာေနျကေတာ့တာပါ။ တဖက္သားနစ္နာမွဳကို ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ခ်စ္တယ္ဆို ဒီလိုမ်ိဳးေျပာၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကလည္း တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာ စိတ္ဓါတ္အားနည္းသူေတြ လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္ေလးပါ။
က်မကေတာ့ လူေတြဘာေျပာေျပာ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ ကိုယ္သာအသိဆံုးပါ။ ဒီလိုနဲ႔ေတြးရင္း အိမ္ေရွ႕အေရာက္ ' ေမေလးအတြက္ အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္....... ' ဆိုတဲ့ စာတမ္းေလးနဲ႔ နွင္းဆီနီနီေလးတစ္ပြင့္နဲ႔ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ ေခြးရုပ္ေလးတစ္ေကာင္က ျခံတစ္ခါးေရွ႕မွာ ေစာင့္ေနတာေၾကာင့္ လက္ကေလးက လွမ္းယူျပီး အိမ္ထဲကို လွမ္း၀င္လိုက္ေသာ ေျခလွမ္းတိုင္းမွာေတာ့ 'ေအာ္...... ခ်စ္သူေပါတာေပါပါေစေလ။ မုန္းသူနဲဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ရင္း' ၊ အျပန္အလွန္ခ်စ္မယ့္ ခ်စ္သူကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ကာ...မိတ္ေဆြေတြတိုးပါြးဖို႔ ၾကိဳးစားေနသူတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုခင္မင္ခြင့္ေတြနဲ႔ ခင္မင္ရမယ့္ မိတ္ေဆြသစ္ေလးကို ပံုေဖာ္ရင္း .....ခိုင္မာေသာ ယံုၾကည္ခ်က္တို႔ တိုးလို႔ေနရင္း က်မရဲ႕ အခ်ိန္တိုင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ အားမာန္အျပည့္သြင္းကာလွမး္ရင္း......................။ ။
Posted by
Chit Latt
0 comments:
Post a Comment