Chit Latt (ခ်စ္လတ္)

'ဘကံုး' နဲ႕ 'ဝ'
နွစ္ခုေပါင္းမွ ... ဒီ "ဘဝ"ဟု
အရိုးဆံုးစကားလံုး
တို႔မ်ား... သံုးလည္း
လက္ေတြ႔မွာေတာ့..
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဖံုးကာ
ေမတၱာနဲသမို႕
လုယက္သတ္ျဖတ္၊
တိုက္ခိုက္ၾကကာ
ဟိုမွာ မုန္တိုင္း၊ ဒီမွာ  ငလွ်င္
မိုးသီးက်ကာ ေရၾကီးျပန္ေတာ့
အစုလိုက္ေသ၊  အံုလိုက္ ဒုကၡ
ၾကံဳရျပန္သမို႕
တရား မေမ့ၾကစို႔
တို႔လူမ်ားတို႕။   ။

အျမင္ေဟာင္းကိုစြန္႔
အသြင္သစ္သို႔ေျပာင္း
ဒီလမ္းကို ေဖာက္ဖို႔
တစ္ဦးကို တစ္ဦး
ေဖးမကာကူ
စာနာမွဳတို႔နွင့္အတူ
ကိုယ့္လိုအပ္မွဳကို ျပဳျပင္လို႔
အမ်ားကိုလည္း အျပစ္မျမင္
အနစ္နာခံျခင္းမ်ားနွင့္
ေပးဆပ္ျခင္းတို႔ျဖည့္
ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ တို႔အိမ္ေလး
တြဲလက္မ်ားျဖင့္ တည္ၾကစို႔ေလး။     ။

အေဝးမွာေနေတာ့
အျပစ္မျမင္
ကရုဏာဝင္လို႔.....

အနီးဆံုးလည္းေရာက္
စကားစစ္တို႔မွိဳလိုေပါက္
မင္းနဲ႔ငါဟာ.....
ဘုနဲ႔ေဘာက္။       ။

နွလံုးသားမွာ အခ်စ္မရွိ
အနွစ္မဲ့တဲ့ ဟင္းပမာ
အၾကင္နာနွင့္ ေမတၱာေလာင္း
ေစတနာေပါင္းကာထဲ့လဲ
'ရသာ' လိုတဲ့ ဟင္းပမာ
မင္းဘဝလဲ ဒီပမာပဲ
ဘဝဝဲထဲ နစ္ေမ်ာစဲ။       ။

အျပံဳးတုတစ္ခုကို
မ်က္နွာမွာဖံုး
သကာရည္စမ္းတဲ့
စကားလံုးေတြနဲ႕
အနွစ္မပါဘဲသံုး
နင္ဟာ..........
ငါ့အမုန္းဆံုး။      ။

အမ်ားေပးတဲ့ ေသာက
ကိုယ့္ဒုကၡနွင့္ ေရာစပ္လို႔
တနင့္ေသာ အလုပ္တို႔ပံု
အျပစ္ပံုမယ့္ မ်က္လံုးမ်ားနွင့္
ဒီလို ..... အနွဳတ္ေတြစု
မင္းလိုလူ ဘယ္လိုရုန္းနိုင္အံုးမလဲ
ေစာင့္လို႔သာရွဳ။           ။

'ပ်ိဳ႕သခင္... ကူပါေတာ့ကြယ္'

ျမဴနွင္းဖြဲဖြဲတို႔ ေအာက္

အေအးဒဏ္ကိုမမွဳ

အံတုဖို႔တြက္ .... အားမန္စုရာ

ေႏြးေထြးယုယမယ့္

လက္တစ္စံုကို အကူယူ

ေရာင္ျခည္နုတို႔ေအာက္

ဘ၀လမ္းကို ခြင္းဖို႔

မင္းအခ်စ္တို႔

အစဥ္ေပးလွဲံ႕

အို... သခင္.... ေဖးမကာ

ကူလွဲ႕ေတာ့ကြယ္။  ။

ေလႏုေအးတို႔

ရင္ကို အေ၀ွ႔

တိုးတိတ္စြာျဖစ္

ခိုးလို႔ေတြးမိတယ္ကြယ္ .........

တခ်ိန္က

ေႏြးေထြးခဲ့တဲ့.....

ကိုယ့္အတြက္ .. မင္းရဲ႕ရင္ခြင္

အခုမွာေတာ့....

တစိမ္းသဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ျပီမို႔

ေ၀းေ၀းကပဲ.... လြမ္းလို႔ေနေတာ့မယ္ကြယ္ .... ခ်စ္သူ၇ယ္။ ။

ေႏြဂိမာန္ ..... ခ်ိန္ကာလမွာ

ရြက္၀ါေၾကြ.... ျပိဳအခိုက္

ေျမျပင္က ... ယုယစြာေထြးပိုက္

ေခၽြးသိပ္ေစခဲ့တယ္။


နွလံုးသားဆိုင္... အသဲပန္းမွာ

ေၾကြႏြမ္းလို႔ ... ေျခြအခ်မွာေတာ့

ယုယလို႔ေထြးပိုက္ ... နားခိုရာမဲ့....ဘ၀ေပးမို႔

မင္းဘယ္ေျပးမလဲကြယ္။ ။